Koninklijke Auto - Motor - Club Herentals
|
Koninklijke Auto - Motor - Club Herentals |
|
|---|
EEN BEKNOPTE HISTORIEKDe Auto-Moto-Club Herentals werd gesticht op 18 april 1924 door Marcel Druyts, Louis Snels, Karel Wagemans en Pol De Vooght. Louis Snels fungeerde als eerste voorzitter en na hem volgden: Karel Wagemans, Francis Hermans, Victor North, Karel Moorkens e.a. De club kende een snelle groei en het ledenaantal steeg zienderogen. Buiten het toeristisch oogmerk beperkte men zich aanvankelijk tot regelmatigheidswedstrijden. Een opmerkelijke prestatie in die jaren was het definitief veroveren van de wisselbeker “Interclubkampioenschap der provincie Antwerpen” door de vier opeenvolgende overwinningen van 1927 tot 1930. In de dertiger jaren kreeg de “automobiel” meer en meer aandacht. Toch ondervond de AMCH hiervan geen nadeel. Wat zij aan motorrijders verloor, won de club aan autorijdende leden. Ten gevolge hiervan ontstonden de jaarlijkse Sint Christoffelwijdingen (1927), bij de oudere Herentalsenaar wel bekend en in de ganse provincie vermaard. Tot in de jaren vijftig werd dit een niet weg te denken traditie in het leven van Herentals. Waren de regelmatigheidswedstrijden opgedoekt, de toeristische uitstappen, afgewisseld met rally en gymkana hielden het leven in de brouwerij. Bovendien paarde men het sportieve aan het aangename. Het stokpaardje van die tijd was voorzeker het “teren”. Een Kempense uitdrukking waardoor men feestvieren bedoelde en om de drie weken werd de tafel feestelijk gedekt. Maar dan kwam de Tweede Wereldoorlog bruusk een einde maken aan alle clubactiviteiten. Toch kon de AMCH niet stilzitten en op 16 augustus 1941 werd aan de Snepkens clandestien een trial ingericht: de”Coupe Van Maldeghem”, zo genoemd naar de motorrenner die als luitenant in de vuurlinie aan het Albertkanaal was gesneuveld. De “Coupe” werd gewonnen door July voor onze stadsgenoot Albert Van Hove en Jan Tuerlinckx. En toen de Duitse feldgendarmen het terrein bestormden was alles netjes opgerold.
Ondertussen had Frans Goris, die gedurende een korte tijd het voorzitterschap
waarnam, de fakkel overgedragen aan Camiel Dom die samen met Jos Druyts, als
secretaris, een onvermoeibare tandem zou vormen. Nog gerugsteund door Toon De
Leeuw schreef de club de mooiste bladzijden uit haar geschiedenis. Intussen was de “Internationale Motorcross der Kempen” reeds tot een traditie uitgegroeid en op 23 mei 1948 al aan zijn vijfde editie toe. Belangrijke sportieve prestaties werden hier geleverd door een internationale schare Motorrenners, maar vele overwinningen en talrijke ereplaatsen gingen uit naar onze renners met op kop natuurlijk de grote Albert Van Hove en in zijn zog de kleine Van Hove, R. Lefevre, R. Van Thielen, R. Van Den Bosch, R. Morren, M. Van Obbergen, L. Liekens ea. Een mijlpaal voor AMCH was ongetwijfeld ook, in 1949, de aansluiting van Rene Baeten. De kleine Kempenaar zal onmiddellijk het publiek voor zich winnen en, mede dank zij de steun van clubvoorzitter Camiel Dom, die voor hem zal optreden als belangloze manager, contractafsluiter en beste vriend, zal Rene uiteindelijk in 1958 de wereldtitel naar Herentals brengen. In de jaren 1955, ’56, ’57 en ’59 veroverde Rene de Belgische titel bij de Inters. Ook in 1958 mocht hij de “Nationale Trofee voor Sportverdienste” ontvangen uit handen van toenmalig Prins Albert. Pinksterdag 1960 is dan ook een zwarte dag voor de club wanneer Rene, als gevolg van een smartelijk ongeval, het leven laat tijdens een wedstrijd op de Gelaagputten in Stekene. In 1964 werd aan de club de titel “Koninklijke” toegekend en dit ter gelegenheid van haar veertigste verjaardag. Naast de reeds traditionele activiteiten waren er dan weer gedurende verschillende jaren toeristische autoritten, autozoektochten en autorally’s ingericht. Hieruit zouden trouwens twee typische rallyclubs in Herentals Ontstaan. Einde de zestiger jaren kwam er een nieuwe stroom jonge enthousiaste leden,
gebeten door de microbe van het motortoerisme. Naarmate de tijd veranderde en
de mentaliteit evolueerde, evolueerde de KAMCH mee en nam andere en nieuwe inrichtingen
op zich. Zo besloot Walter Esch, die enkele jaren voordien Camiel Dom had opgevolgd,
in 1983 zijn voorzitterschap met een eens te meer mooi clubjaar: Een spijtig gebeuren voor de club was het verlies van de Bosbergen. Toen deze terreinen uit de hand werden verkocht kreeg de club hier laattijdig kennis van en toen Camiel, Jos en Toon zich bij de notaris aanboden kwamen zij de spreekwoordelijke 5 minuten te laat en was de eigendom reeds verkocht aan een verkavelaar. Op deze manier kwam er een droevig einde aan een van de mooiste crossterreinen in ons landje. Genoodzaakt werd dan ook ingericht op andere terreinen zoals het BLOSO Sportcentrum, Vuilvoort Herentals, Rooiveld Westerlo en de Wittenberg in Dessel. Als nieuwe voorzitter organiseerde Jos Vermaelen en zijn ploeg de “Grote Prijs van België voor motorcross 125cc” op 28 en 29 april 1984 op de Wittenberg in Dessel. Niettegenstaande een succesrijke inrichting werd het een financiële opdoffer. Het niet kunnen inrichten in eigen stad en als gevolg daarvan de sterke afwezigheid van de Herentalsenaar, in tegenstelling met de crossen op de Bosbergen, brachten het bestuur ertoe de crossinrichtingen voorlopig maar in de diepvries te steken en dit tot spijt van jarenlange werkers zoals Karel Verbist en Miel Baelus. Mogelijk en hopelijk komt er ooit nog eens een nieuw en geschikt terrein in Herentals. Dit belette nochtans niet dat het clubleven verder zijn volle gang ging. Hoogtepunten in die jaren zijn ook de prestaties van clubrenner Walter Meeuws die zich als snelheidsduivel van zijn beste kant liet kennen door het behalen van de Laverda-Trofee. De laatste jaren legt de club zich vooral toe op het motortoerisme. Dat deze vorm van motorsport niet moet onderdoen voor de andere, bewijzen de vele trofeeën, bekers en andere prijzen die de motortoeristen van de KAMCH zowat van overal meebrengen. En al beperken wij ons toch willen wij enkele namen vermelden. Zo werd Gilbert Van Bael vele malen clubkampioen, internationaal kampioen van België in 1984, kreeg hij in 1995 een Platina Palm, dwz meer dan 500.000 km gereden, en werd hij in dat jaar uitgeroepen als toerrijder 1995. In dat jaar kreeg Paul Deboel ook nog de Zilveren Palm (100.000 km). Dat deze vorm van motorsport niet alleen voor mannen is bewees Chris Swolfs door in 1994 gehuldigd te worden als eerste vrouwelijke motorrijdster in de BMB-kampioenschappen. In 1990 kreeg de KAMCH de organisatie toevertrouwd van de Vriendschapsrit in Oostenrijk. Intussen blijft de club jaarlijks verschillende treffens, toerritten voor iedere motorrijder, zoals de Kempenrit en de Avond der Kempen organiseren. Met een deelnemersaantal van 200 tot 300 mag dit zeker succesvol genoemd worden. Andere organisaties konden of kunnen nog steeds de medewerking krijgen van de motorrijders van de KAMCH. Een voorbeeld hiervan is de jaarlijkse Dennenrun. Als inzet van onze 75ste verjaardag organiseerden wij op 13, 14 en 15 mei 1999 de vriendschapsrit te Bodmin (Cornwall) England met meer dan 300 deelnemers. Op 8 augustus 1999 vond intussen al de 30ste Kempenrit plaats. De tentoonstelling “KAMCH 75 jaar jong” die van 16 tot 21 oktober toegankelijk was in de lokalen van café Druyts kende ook veel bijval en mocht wel een succes genoemd worden. En om het jubileumjaar af te sluiten hebben we een groot feest georganiseerd met vele leden en oud-leden van de KAMCH. En dan op naar de honderd, onder leiding van onze huidige voorzitter Ludo Verlooy,
ere-voorzitter Jos Vermaelen en de ploeg: Gilbert Van Bael, Francis Sameys,
Walter Van Duppen, Eddy Van Gorp, Francis Davidson, Godfried Stessens, François
De Wolf en Eddy Druyts. |
